خسته شدم از پس این سرگذشت...

آدم دلش هوس می کند
 یک روزهایی را در هوایِ بی خیالیِ 
مطلق سِیر کند .
هیچ موضوعی نداشته باشد ، 
برایِ فکر کردن .
از همان اولش ، شال و کلاه کند ، 
یک سمتِ خیابان را بگیرد و
 فقط برود
آن قدر که از تمامِ دنیا و غصه های
ِ تحمیلی اش دور شود
یک روزهایی ،
 آدم دلش فقط یک خیابانِ طولانی می خواهد 
یک موسیقیِ سنتی و اصیلِ ایرانی
و یکی ، دو فنجان ، فراموشی ...